ทางเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของลองบอลได้ประกาศว่า นักวาดการ์ตูนตำนานของญี่ปุ่นที่สร้างผลงานการ์ตูน “ลองบอล” และ “IQ ดอกเตอร์” คุณอาคิระ ทอริยามะ (Toriyama Akira) ได้เสียชีวิตจากโรค อายุ 68 ปี ตั้งแต่เด็กเล็กเขาชอบวาดรูปและสร้างผลงานที่ได้รับความนิยมมากมาย และยังสร้างสตูดิโอของตัวเองชื่อ “BIRD STUDIO” (バードスタジオ) ด้วย
ก่อนที่จะเข้าสู่วงการ เขาทำงานเสริมเป็นศิลปินวาดภาพตลอด หลังจากนั้นเขาได้เห็นโอกาสในการสร้างการ์ตูนจากการอ่านนิตยสาร週ครั้งของวัยรุ่น Magazine ที่กำลังมองหาผลงานการ์ตูนจากผู้เขียนมือใหม่ โดยเขาเริ่มสร้างผลงานการ์ตูนเพื่อได้รับเงินรางวัล 500,000 เยน แต่ไม่ได้ส่งผลงานตรงตามเวลาที่กำหนด แต่ต่อมาเขาก็ยังคงส่งผลงานต่อไป ถึงแม้จะไม่ได้รับรางวัล แต่ก็ได้รับคำปรึกษาจากบรรณาธิการ ซึ่งเป็นกำลังใจให้เขาดำเนินการสร้างผลงานต่อไป ก่อนที่จะเป็นนักการ์ตูน เขาเคยเผยแพร่ผลงานในชื่อจริง “อาคิริ โอย” โดยมีความคิดว่า “ผลงานนี้ไม่น่าจะเป็นผลงานขายดี ดังนั้นไม่ต้องการใช้ชื่อปลอม” ซึ่งต่อมากลายเป็นสิ่งที่เขาเสียใจมากที่สุด และเคยใช้ชื่อปลอม “มิซุตานิ คิซาคุ” ในภายหลัง
ผลงานของเขาไม่ได้ขายดีเฉพาะในประเทศญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังได้รับความชื่นชมจากคนทั่วโลกด้วย ในปี 1978 เขาเริ่มต้นด้วยการเผยแพร่ผลงาน “Wonder Island” ในฉบับที่ 52 ของ “Shonen Jump” และต่อมาเขาเผยแพร่ผลงาน “Dr. Slump” ทำให้เขากลายเป็นดาวเด่นอย่างรวดเร็ว และผลงานเรื่องยาวครั้งที่สองของเขา “Dragon Ball” ก็ได้รับความชื่นชมอย่างมาก และถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์และอนิเมชั่นต่อมา ผลงานเหล่านี้ก็กลายเป็นผลงานที่เป็นตัวแทนของเขา
ในการเดินทางในโลกของการสร้างสรรค์ เขาได้รับรางวัลมากมาย เช่น รางวัลการ์ตูน Shogakukan ครั้งที่ 27 ในปี 1981 – สาขาเยาวชน (Dr. IQ) รางวัลงานศิลปะสื่อสารวัฒนธรรมครั้งที่ 4 ในปี 2000 – สาขาศิลปะดิจิทัล (Dragon Quest 7 นักสู้ในดินแดนเอเดน) รางวัล 100 อันดับของสื่อศิลปะญี่ปุ่นในปี 2006 – สาขาการ์ตูน (Dragon Ball ได้รับการเสนอชื่อ) รางวัลครบรอบ 40 ปีของงานการ์ตูนนานาชาติ Angoulême ครั้งที่ 40 ในปี 2013 – รางวัลพิเศษเฉลิมพระเกียรติ และรางวัลเกียรติยศศิลป์และวัฒนธรรมของฝรั่งเศสประจำปี 2019 Shvalier
มาดูผลงานบางส่วนกันเถอะ~
《 ดร. สลัมป์ (Dr.スランプ / Dr. Slump) 》
“ไอคิว ดอกเตอร์” เป็นผลงานชื่อเสียงของ อาคิริ โทริยามา ที่เปิดตัวในปี 1980 ซึ่งเป็นเรื่องราวของการ์ตูนวัยรุ่นที่มีแนววิทยาศาสตร์ ตลก และแฟนตาซี
เรื่องราวเล่าถึงหมอคิซากิ ซึงเซน ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก ซึงโก
เนื่องจากสไตล์การ์ตูนขำขัน ตลก และตัวละครที่น่ารักที่ได้รับความนิยมมาก ซีรีส์นี้ได้ถูกนำมาทำเป็นอนิเมชั่น โดยบริษัท โทเอ็นอนิเมชั่น และได้ถูกออกอากาศในช่อง TVB ในฮ่องกงในช่วงครึ่งคลื่นความถี่ในปี 80 โดยมีเมย์อิงฟงร้องเพลงประกอบเวอร์ชันภาษากวางตัวหลักว่า “นางเล็กคลานและนายเล็กคลานสำคัญมาก” ทำให้เป็นเพลงที่ทุกคนรู้จักและจดจำได้ในท้องถิ่น
เนื้อเรื่องของ “ดร. IQ” มีผลกระทบต่อการสร้างมังงะและภาพยนตร์ทางโทรทัศน์ในฮ่องกงและญี่ปุ่นในภายหลังได้มากไม่น้อย
延伸อ่าน:
Share This Article